როცა შენ იტანჯები, ის შენთან ერთად იტანჯება

სახარებაში ვკითხულობთ: „ხოლო იესოს ემატებოდა სიბრძნე და ტანი, და მადლი ღვთისა და ადამიანთა წინაშე“ (ლუკ. 2:52).  

დღეს მინდა შენი ყურადღება იესოს ერთ თვისებაზე გავამახვილო, რომელსაც იოანე მახარებელი ორი სიტყვით გადმოგვცემს: „აცრემლდა იესო“  (იოან. 11:35)  

გახსოვს, ეს როდის მოხდა? იესოს მეგობრული ურთიერთობა ჰქონდა ლაზარესთან და მის დებთან, მართასთან და მარიამთან, და ხშირად სტუმრობდა მათ ბეთანიაში.  წარმომიდგენია, რა საამოდ ატარებდნენ დროს: ერთად ვახშმობდნენ, საუბრობდნენ, იესო მასპინძლებს მამის საიდუმლოებებს უზიარებდა…  

ერთ დღეს იესომ გაიგო, რომ მისი მეგობარი ავადაა. იესო ბეთანიაში გაემართა, მაგრამ როცა მოვიდა, ლაზარე ცოცხალი აღარ დახვდა. მართამ უსაყვედურა იესოს: „აქ რომ ყოფილიყავი, ჩემი ძმა არ მოკვდებოდა“. როცა იგივე სიტყვები მარიამისგანაც მოისმინა და ლაზარეს ატირებულ მეგობრებს შეხედა, იესო აღელდა და აცრემლდა (იხ. იოან. 11:1-44). ვფიქრობ, ეს მწუხარების ცრემლიც იყო და სიხარულისაც, რადგან იესომ იცოდა, რაც უნდა მომხდარიყო. 

იესო დაუყოვნებლივ არ წყვეტს ყველა შენს პრობლემას. მაგრამ გახსოვდეს: როცა იტანჯები, ის შენთან ერთად იტანჯება; როცა სევდა გიპყრობს, ის შენი სევდის მოზიარეა; როცა შენ ტირი, ისიც ტირის შენთან ერთად. 

ღმერთს არ სურს, რომ შენ იტანჯო. ამიტომ ის გაძლევს სიყვარულს, მადლს და ნუგეშს, რათა შენი დარდი გაქარვდეს და შენ წინსვლა შეძლო.